Wirusy pozostają wciąż jednym z najważniejszych czynników chorobotwórczych człowieka. Problem zakażeń wirusowych jest szczególnie istotny w obecnych czasach, gdyż łatwe przekraczanie granic i masowe migracje powodują przenoszenie wirusów poza naturalne granice występowania. Zwiększyły się również możliwości przeniesienia czynnika zakaźnego ze zwierzęcia na człowieka, co powoduje cyrkulację patogenów w obrębie populacji ludzkiej.
W książce przedstawiono praktyczne zagadnienia infekcji wirusowych u różnych grup pacjentów z punktu widzenia klinicysty. Szczególną uwagę zwrócono na czynniki ryzyka, objawy kliniczne, diagnostykę różnicową i laboratoryjną, leczenie i profilaktykę.
Wirusowe zapalenie wątroby typu C stanowi istotny problem kli¬niczny, diagnostyczny, epidemiologiczny oraz społeczny w Polsce i na świecie. Czynnikiem etiologicznym tego zapalenia jest wirus HCV (ang. hepatitis C virus), który jest przenoszony za pośred-nictwem krwi i preparatów krwiopochodnych. Według danych szacunkowych w Polsce jest zakażonych około 730 000 osób, a na świecie około 170 mln. U wielu osób rozpoznanie lekarskie dotyczy już późnych następstw WZW typu C, w postaci marskości wątroby lub raka wątroby.
Szczepienia ochronne są niekwestionowaną obroną w zapobieganiu występowania chorób zakaźnych. Znane z przeszłości masowe zachorowania dziesiątkujące ludność, zwłaszcza osoby najsłabsze, w tym dzieci, powodowały epidemie chorób zakaźnych, co wraz z niedożywieniem ludności decydowało o wysokiej umieralności populacji ludzkiej.
62-letni mężczyzna, alkoholik, cierpiący na zdekompensowaną marskość wątroby (Cirrhosis hepatis decompensata) z encefalopatią, przyjęty do szpitala podczas ataku padaczki. Pacjent jest splątany, nieskoordynowany ruchowo, nie ma świadomości miejsca i czasu. W efekcie zaawansowanej fazy encefalopatii występują u niego częste ataki agresji, spotęgowane brakiem reakcji organizmu na większość leków uspokajających – podawany jest haloperidol. Chory odmawia współpracy z personelem medycznym, jest wulgarny, hałaśliwy, próbuje rękoczynów, w wyniku odwrócenia rytmu dobowego uniemożliwia innym pacjentom nocny wypoczynek.
Choroba Parkinsona zaliczana jest do zaburzeń neurodegeneracyjnych układu pozapiramidowego, a u podstawy jej patologii leży postępujący proces zwyrodnieniowy komórek dopaminergicznych części zbitej istoty czarnej mózgu. Dopamina jest jednym z neuroprzekaźników ośrodkowego układu nerwowego. Zatem dochodzi do zniesienia regulującego wpływu istoty czarnej na czynność ruchową, czego następstwem są charakterystyczne objawy.
Komentarze