Zakażenia Szpitalne to specjalny dodatek tematyczny do magazynu „Analiza Przypadków w Pielęgniarstwie i Położnictwie”, pod redakcją dr n. med. Mirosławy Malary, prezes Polskiego Towarzystwa Pielęgniarek Epidemiologicznych oraz dr Grzegorza Ziółkowskiego, specjalisty mikrobiologii klinicznej, poświęcony szeroko pojętemu zagadnieniu zdrowia publicznego i zakażeń szpitalnych.
Pismo jest adresowane do personelu medycznego, głównie pielęgniarek i położnych, ale też wszystkich osób zainteresowanych problematyką zakażeń w opiece medycznej, ich profilaktyką oraz specjalistycznymi programami zdrowotnymi z tej dziedziny.
Publikacja kompleksowo omawia rozmaite aspekty związane z problematyką zakażeń, diagnostyki laboratoryjnej, higieny szpitalnej i dekontaminacji, antyseptyki, a także zasad bezpiecznej pracy personelu medycznego, w szczególności profilaktyki zakażeń, na które może on być narażony w codziennej pracy.
W dodatku tematycznym Zakażenia Szpitalne zespół autorów kontynuuje pracę nad kluczowymi kwestiami z tej dziedziny. Przedstawiono nowoczesne rozwiązania w zapobieganiu zakażeniom szpitalnym i omówiono zmieniające się normy europejskie dotyczące oceny skuteczności mikrobiologicznej preparatów dezynfekcyjnych. Wiele miejsca poświęcono profilaktyce okołozabiegowej , zapobieganiu zakażeniom miejsca operowanego, krwiopochodnym i innym. W dziale Antyseptyka omówiono natomiast m.in. zasady zaopatrywania i oczyszczania ran.
Ręce są istotnym „wektorem” przenoszenia infekcji w placówkach służby zdrowia, stąd przestrzeganie zasad higieny rąk przez personel medyczny to nadal podstawowy i bardzo skuteczny sposób ograniczania zakażeń. Najważniejszą, zaznaczoną w czasie zmianą jest uznanie samej dezynfekcji za podstawową metodę dekontaminacji skóry rąk pracowników opieki zdrowotnej z wyjątkiem sytuacji, kiedy ręce są wizualnie brudne lub istnieje wysokie prawdopodobieństwo zanieczyszczenia rąk przetrwalnikami bakterii.
Jedną z podstawowych metod profilaktyki zakażeń szpitalnych jest stosowanie przez pracownika środków ochrony osobistej, w tym fartuchów, rękawic, masek, okularów i butów, w celu ochrony przed kontaktem z czynnikami o działaniu chorobotwórczym i poprawy bezpieczeństwa pracy.
Rany możemy podzielić na tzw. ostre, do których należą np. oparzenia, rany chirurgiczne lub urazowe, i rany przewlekłe – odleżyny, owrzodzenia żylakowe, zespół stopy cukrzycowej. Dużym wyzwaniem dla współczesnej medycyny są rany przewlekłe (proces gojenia trwa powyżej 6 tygodni) i rany zakażone. Możemy dokonać również innego podziału wszystkich ran, uwzględniając konieczność leczenia miejscowego, na rany niezakażone, zakażone oraz zagrożone ryzykiem infekcji.
