„Piękno jest w każdym z nas” mówi Maria Noszczyk - autorka najnowszej książki Medycyna piękności. Autorka z ponad dwudziestoletnim doświadczeniem praktycznym, stale pracuje naukowo i poszukuje dla swoich pacjentów najlepszych i najbezpieczniejszych rozwiązań. W książce w przystępnej formie opisano najczęstsze problemy dermatologii estetycznej i chirurgii plastycznej, m.in. defekty skórne, zmiany urody związane z wiekiem, choroby włosów, zasady pielęgnowania ciała oraz metody zachowawczego i chirurgicznego poprawiania natury. To poradnik dla osób, które chcąc poprawić coś w swoim wyglądzie, poszukują informacji do kogo się zwrócić, czego oczekiwać i na co się w związku z różnymi zabiegami przygotować. Przekonaj się na czym polega piękno.
14 i 15 listopada w Krakowie odbędzie się Międzynarodowy Kongres LNE & spa. Mam przyjemność być gościem specjalnym tej jubileuszowej edycji kongresu. Mój wykład „Dwa komponenty starzenia się skóry” odbędzie się 15 listopada o godz. 12.30.
Piszą dla nas najlepsi. Dla nas, czyli dla PZWL. Najlepsi – wśród nich doktor Marek Wasiluk. A o czym? O tym, jak pięknie jest leczyć piękno. Książka miała premierę na Kongresie LNE w Krakowie. 200 sprzedanych egzemplarzy. 700 słuchaczy na wykładzie dr. Wasiluka. Rzetelna wiedza. Cudowna książka.
Opisanie dziejów medycyny w Polsce jest niewątpliwie obarczone dużym ryzykiem, albowiem obiektywna ocena faktów, mitów lub przypuszczeń, obejmujących kilka wieków, jest niezwykle trudna, zwłaszcza że medycyna – jej funkcjonowanie i rozwój – w dużej mierze jest zależna od ciągle zmieniających się czynników gospodarczych, społecznych, politycznych i kulturowych. Ilustracją tej tezy może być diagnoza dotycząca sytemu funkcjonowania medycyny w Polsce i ocena stanu zdrowotnego społeczeństwa, jaką postawił Hugo Kołłątaj. Pisał on: „Prawdziwych doktorów, dobrych i szczęśliwych praktyków było u nas bardzo mało (...) w kraju tak rozległym, gdzie nie było żadnej publicznej szkoły dla aptekarzy, chirurgów i lekarzy (...). Dlatego Polska była ucieczką i schronieniem dla szarlatanów, empiryków i awanturników. Każdy kto chciał lub znalazł protekcję mógł być doktorem (...) leczył, zakładał aptekę i przepisywał medykamenty”. Słowa te, odnoszące się do stanu polskiej medycyny sprzed wieków, są i powinny być przestrogą dla naszej współczesności. Są one jednocześnie racją, dla której warto i trzeba podejmować się ryzykownych zadań, służących dobru człowieka. A takim zadaniem, ważnym i potrzebnym, jest opisanie dziejów medycyny w Polsce.
