„Jak zostałem chirurgiem” to pasjonująca lektura. Czytelnik poznaje proces kształtowania się osobowości chirurga w spartańskich warunkach pracy w nowojorskim szpitalu dla biednych, przekształcanie się młodego, nieopierzonego stażysty w odpowiedzialnego, sprawnego chirurga. Książka opisuje rzeczywistość od połowy minionego wieku. Od tego czasu chirurgia dokonała ogromnego postępu. Jednak książka Williama Nolena wciąż jest aktualna.
Autor niezwykle barwnie, wartkim stylem, a jednocześnie bardzo prawdziwie, nie przemilczając szokujących niekiedy faktów, opisuje lata swej pracy w szpitalu Bellevue, losy wielu chorych i kolegów lekarzy oraz interesujące z lekarskiego punktu widzenia interwencje chirurgiczne.
W ostatnim czasie trafiła do naszej redakcji nowa pozycja Wydawnictwa PZWL. Tym bardziej z wielkim zainteresowaniem przystąpiliśmy do zapoznania się z jej treścią. W dzisiejszych czasach można zauważyć postępującą standaryzację zachowań wśród lekarzy. Większość procesów diagnostycznych, programów terapeutycznych itp. narzuca określone schematy wobec pacjenta i jego problemów.
Wywiad z prof. Dawidem Murawa, Kierownikiem Katedry Chirurgii i Onkologii Collegium Medicum Uniwersytetu w Zielonej Górze, Kierownikiem Kliniki Chirurgii Ogólnej i Onkologicznej Szpitala Uniwersyteckiego w Zielonej Górze, Prezesem Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej.
Najważniejszym zadaniem zakładów opieki zdrowotnej jest zapewnienie chorym wymagającym leczenia operacyjnego jak najbezpieczniejszych warunków przez świadczenie wysokiej jakości usług. Jednym z jej elementów jest walka z zakażeniami szpitalnymi. Na profilaktykę tych zakażeń składa się znajomość czynników ryzyka rozwoju zakażenia miejsca operowanego, przestrzeganie zasad postępowania aseptycznego i higieny szpitalnej, szybkie rozpoznanie, właściwe leczenie i rejestrowanie. Analiza epidemiologiczna ZMO u pacjentów z oddziałów chirurgicznych jest najlepszym wskaźnikiem oceny pracy oddziału.
