Atutem pracy jest połączenie w jedną spójną całość najnowszych światowych trendów w myśleniu o mózgu (przede wszystkim teorii mikrogenetycznej) wraz ze specyficznymi wskazówkami, jak prowadzić diagnozę i terapię neuropsychologiczną chorego po urazie mózgu. Autorzy porządkują tu najnowsze osiągnięcia teoretyczne i kliniczne neuropsychologii. Przyjęty przez nich nowy paradygmat pracy mózgu oparty na teorii mikrogenetycznej umożliwił ukazanie struktur i procesów psychicznych w sposób dynamiczny. Oznacza to nowe pojmowanie neuropsychologii klinicznej jako nauki. Główna część podręcznika poświęcona jest analizie zaburzeń świadomości, procesów poznawczych, emocjonalnych i zachowania, ze szczególnym uwzględnieniem dynamiki i przenikania objawów. Dzięki temu wprowadza nas ona, w profesjonalny a zarazem przystępny sposób, w złożone problemy, z jakimi borykają się osoby z uszkodzeniem mózgu. Każdy rozdział wzbogacono analizą przypadków z praktyki autorów lub nową interpretacją przypadków klasycznych. Książka przeznaczona jest dla studentów psychologii i innych, pokrewnych kierunków, a także specjalistów, którzy zajmują się badaniami naukowymi i opieką chorych z uszkodzeniami mózgu.
29 października obchodzony jest Światowy Dzień Udaru Mózgu, ustanowiony przez World Stroke Organization (WSO). Ma on uświadamiać, jak groźnym zjawiskiem jest udar mózgu i jego konsekwencje, ale przede wszystkim, jak do niego nie dopuścić. W tym roku Fundacja Udaru Mózgu nagłaśnia kampanię STOP MIGOTANIU przypominając, że to migotanie przedsionków jest jedną z najgroźniejszych przyczyn udaru mózgu, z którą na szczęście można skutecznie walczyć.
Choroba Parkinsona zaliczana jest do zaburzeń neurodegeneracyjnych układu pozapiramidowego, a u podstawy jej patologii leży postępujący proces zwyrodnieniowy komórek dopaminergicznych części zbitej istoty czarnej mózgu. Dopamina jest jednym z neuroprzekaźników ośrodkowego układu nerwowego. Zatem dochodzi do zniesienia regulującego wpływu istoty czarnej na czynność ruchową, czego następstwem są charakterystyczne objawy.
Ta książka jest po prostu bardzo pożyteczna. Jednak to „po prostu” jest wynikiem wiedzy i doświadczenia jej dziewięciorga współautorów: Dominika Chmiela, Jana Jaracza, Marcina Jaracza, Andrzeja Kobusa, Amelii Patrzały, Joanny Pawlak, Artura de Rosier, Agnieszki Słopień i Małgorzaty Bogackiej. Napisali ją w sposób możliwie prosty, co nie znaczy uproszczony. A prostota jest pieczęcią prawdy (Ghyczy i wsp. 2002).
