Diagnostyka laboratoryjna, dzięki dynamicznemu rozwojowi w ciągu ostatnich lat, stanowi istotny element postępowania diagnostycznego. Wiedza na temat tej dziedziny powinna obejmować również elementy podstawowych i klinicznych nauk medycznych.
W podręczniku Autorzy, doświadczeni klinicyści i eksperci medycyny laboratoryjnej, przedstawili w sposób syntetyczny zasady diagnostyki najczęściej występujących chorób, ze szczególnym uwzględnieniem badań laboratoryjnych. Osobny rozdział poświęcono interpretacji wyników badań laboratoryjnych.
Przedstawione zagadnienia powinny ułatwić przyszłym diagnostom orientację w zagadnieniach znajdujących się na granicy laboratorium i codziennej praktyki lekarskiej. Publikacja stanowi niezbędne narzędzie dla studentów analityki medycznej oraz diagnostów laboratoryjnych. Będzie również przydatna dla lekarzy na różnych etapach kształcenia.
Zapewnienie pacjentowi właściwej opieki medycznej wymaga stworzenia na podstawie dostępnych informacji czytelnego obrazu stanu jego zdrowia. Obraz ten może nie wykazać zaburzeń, ale może również uwidocznić predyspozycje do pewnych schorzeń, ujawnić określone nieprawidłowości, a także umożliwić rozpoznanie choroby i ocenę jej zaawansowania. Pełny obraz kliniczny ułatwia także podjęcie właściwych decyzji terapeutycznych, na podstawie spodziewanych skutków leczenia, pozwala śledzić przebieg choroby i efekty prowadzonej terapii.
Pana Lionela Messiego nie zatrudniamy. Pana CR7 też nie. Ale na stadionie nie mamy sobie równych. Na Stadionie Narodowym oczywiście. Znów Targi Książki ACADEMIA i znów grand prix oraz nagroda specjalna dla PZWL.
Na całym świecie, również w Polsce, z każdym rokiem wzrasta liczba osób podróżujących do krajów gorącej strefy klimatycznej w Azji, Afryce, Ameryce Południowej, na wyspach Oceanii. Turyści narażeni są tam na ekspozycje patogenów przenoszonych przez owady, jak również patogenów przenoszonych drogą pokarmową, oddechową i płciową, które wywołują schorzenia często niewystępujące w strefie klimatu umiarkowanego. Świat z dekady na dekadę staje się globalną wioską, a podróże międzykontynentalne są coraz bardziej powszechne. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu były na świecie rejony, do których nie zaglądali turyści z krajów rozwiniętych. Dzisiaj nie ma już takich miejsc. Podróżujemy do najbardziej niedostępnego interioru, chcemy zobaczyć jak najwięcej i jak najszybciej, często nie zastanawiając się, jakie niebezpieczeństwa potrafią czyhać niemal na każdym kroku. Dalekie podróże stają się coraz bardziej przystępne cenowo, co powoduje, że na lot samolotem na drugi koniec świata stać już niemal każdego. Podróżują wszyscy, małe dzieci, osoby w podeszłym wieku, kobiety w ciąży, niepełnosprawni, osoby chorujące przewlekle. Cele podróży są bardzo zróżnicowane, od zawodowych, naukowych, po wyjazdy turystyczne, których jest zdecydowanie najwięcej. Ryzyko zachorowania, zakażenia lub zarażenia podczas dalekich wypraw jest uzależnione od wielu czynników, takich jak stopień endemiczności odwiedzanego regionu świata, ogólny stan zdrowia podróżujących (prawidłowe funkcjonowanie układu immunologicznego, układu termoregulacji, występowanie chorób przewlekłych), podjęte działania ochronne w ramach szeroko pojętej profilaktyki zdrowotnej, długość pobytu czy planowane czynności w odwiedzanym miejscu. Wbrew pozorom ten ostatni element jest również bardzo istotny, zwłaszcza w odniesieniu do osób, które planują uprawianie sportów ekstremalnych, takich jak wspinaczka wysokogórska, nurkowanie, skoki na bungee, rafting, eksploracja jaskiń.
