Wyjątkowa publikacja - odpowiedź na wiele ważnych pytań, odpowiedź na znaczący wzrost prób samobójczych młodzieży w ostatnich latach w Polsce i na świecie.
Omawia zachowania samobójcze młodzieży – myśli, próby samobójcze, samobójstwa dokonane w populacji rozwojowej z uwzględnieniem epidemiologii, uwarunkowań psychologicznych, psychiatrycznych, społecznych, środowiskowych – w tym opisy przypadków.
Autorki przedstawiają również związek zachowań samobójczych z niesamobójczymi samouszkodzeniami ciała, ocenę ryzyka samobójczego z wykorzystaniem określonych narzędzi diagnostycznych oraz zalecane strategie terapeutyczne i programy prewencji, z uwzględnieniem polskiego kontekstu (Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego). Książka dostarcza wiedzę potrzebną do skutecznych interwencji w kryzysie samobójczym.
Celem książki Ryzyko samobójstwa u młodzieży jest m.in. udzielenie odpowiedzi na kilka podstawowych pytań, jednak ranga tych odpowiedzi ma najwyższy wymiar – ludzkiego życia i jego prawnej ochrony (co gwarantuje art. 38 Konstytucji RP).
Obszar społecznych oddziaływań jest jednym z głównych nurtów badań nad uwarunkowaniami zachowań samobójczych. Od czasów pionierskich socjologicznych prac Émile’a Durkheima (1858–1917) funkcjonują oficjalne statystyki samobójstw oraz analizowane są społeczne korelaty zachowań samobójczych, obejmujące m.in. ocenę integracji społecznej oraz wpływ określonych zjawisk społecznych na jednostkę. Przykładem tego jest debata naukowa dotycząca naśladowania czy „zakaźności” zachowań samobójczych, znanych powszechnie jako efekt Wertera (media portrayal, provocative effect, copycat effect, imitative suicide). Ma on swój początek w historii literatury. Wydanie powieści Johanna Wolfganga Goethego Cierpienia młodego Wertera w 1774 r. nie tylko zapoczątkowało kreowanie mody na wzór bohatera powieści, lecz także wyzwoliło akty samobójcze z użyciem tej samej metody. Używane od ponad 40 lat (od 1974 r.) pojęcie, opisujące bezpośredni wzrost liczby samobójstw w związku z nagłośnieniem przez media czynów samobójczych znanych osób, szczególnie „gwiazd”, nie oddaje jednak złożoności tego zjawiska. Po samobójczej śmierci Marilyn Monroe odnotowano w ciągu miesiąca istotny wzrost samobójstw (o 12%), szczególnie wśród młodych kobiet. Mimo upływu lat temat motywów i okoliczności tego samobójstwa jest nadal aktualny [Phillips 1974].
Ta książka jest po prostu bardzo pożyteczna. Jednak to „po prostu” jest wynikiem wiedzy i doświadczenia jej dziewięciorga współautorów: Dominika Chmiela, Jana Jaracza, Marcina Jaracza, Andrzeja Kobusa, Amelii Patrzały, Joanny Pawlak, Artura de Rosier, Agnieszki Słopień i Małgorzaty Bogackiej. Napisali ją w sposób możliwie prosty, co nie znaczy uproszczony. A prostota jest pieczęcią prawdy (Ghyczy i wsp. 2002).
