Obecnie znanych i rozpoznawalnych jest wiele chorób glutenozależnych. Do najbardziej znanych zalicza się celiakię (chorobę trzewną). Jest to wyjątkowa choroba autoimmunizacyjna, gdyż wiadomo, jaki czynnik ją wywołuje – gluten. W ciągu dwóch ostatnich dekad obserwujemy wzrost częstości i zmienność manifestacji klinicznych celiakii, która uwarunkowana jest prawdopodobnie czynnikami środowiskowymi: żywieniem, zmianami mikrobioty jelitowej, infekcjami, zwiększoną przepuszczalnością błony śluzowej jelita bądź innymi czynnikami epigenetycznymi.
Pielęgniarki w największym stopniu narażone są na ryzyko zakażeń wskutek zakłuć ostrym sprzętem medycznym. W Polsce brakuje jednak ujednoliconego modelu postępowania poekspozycyjnego, a istniejące przepisy nie zabezpieczają nas w pełni przed zakażeniem. Tymczasem dane szacunkowe mówią, że co roku dochodzi u nas do 37 tys. zakłuć ostrym sprzętem medycznym – to 100 dziennie! Czy to rzeczywista liczba, skoro nie ma mechanizmów pozwalających na precyzyjne monitorowanie takich niepożądanych zdarzeń?
Media zasypują nas informacjami o dietach-cud, które pozwalają pozbyć się zbędnych kilogramów w 10 dni. Niestety, często nie mają one racjonalnych postaw.
Placówki ochrony zdrowia wytwarzają różnorodne odpady – przede wszystkim komunalne oraz medyczne. W tym drugim przypadku dzielone są na odpady zakaźne, niebezpieczne (toksyczne), nie niebezpieczne oraz niskoradioaktywne. Aby nie stały się przyczyną zagrożenia dla zdrowia ludzi i środowiska, muszą być prawidłowo identyfikowane, segregowane i unieszkodliwiane. Niestety, często niedoskonałość wprowadzonych procedur sprawia, że odpady z poszczególnych grup są mieszane ze sobą.
Jedną z podstawowych metod profilaktyki zakażeń szpitalnych jest stosowanie przez pracownika środków ochrony osobistej, w tym fartuchów, rękawic, masek, okularów i butów, w celu ochrony przed kontaktem z czynnikami o działaniu chorobotwórczym i poprawy bezpieczeństwa pracy.