W IV wydaniu Kompendium farmakologii szerzej omówiono wszystkie podstawowe zagadnienia współczesnej farmakologii oraz w zwięzły sposób scharakteryzowano sposoby oddziaływania leków na procesy transmisji receptorowej i neuronalnej. Sprecyzowano także mechanizmy działania hormonów, neurohormonów i cytokin. Poszerzony rys historyczny umożliwia ogólne spojrzenie na kształtowanie się teorii działania leków i kierunków działań terapeutycznych. W celu przybliżenia zagadnień mechanizmów działania i farmakodynamiki leków w określonych jednostkach chorobowych opisy wielu grup leków poprzedzono omówieniem podstaw patofizjologicznych lub kliniczną charakterystyką procesów chorobowych, w których dana grupa leków znajduje zastosowanie.
Leczenie ran w praktyce oznacza holistyczne podejście do pacjenta. Rozumiemy przez to, iż należy uwzględnić ocenę stanu ogólnego oraz ustalić przyczynę powstania rany, jej lokalizację i etap gojenia. Przy podejmowaniu procesu leczenia rany ważne jest, aby ustalić wszystkie czynniki, które mogą mieć negatywny wpływ na jej gojenie, np. choroby współistniejące (cukrzyca). Z myślą o chorych właśnie stworzona została nowoczesna koncepcja leczenia ran, której nieodzownym elementem są opatrunki specjalistyczne umożliwiające optymalne leczenie rany. Wspomagają i przyspieszają proces gojenia, przez co mają wpływ na poprawę kondycji ogólnej pacjenta, na stan psychiczny, a w efekcie i jakość życia.
Jak efektywnie uczyć się farmakologii? Metod jest tak wiele, jak książek, po które możemy sięgnąć chcąc dobrze wypaść na egzaminie bądź przypomnieć sobie niezbędne podstawy już w trakcie naszej praktyki lekarskiej. Sęk w tym, by znaleźć właśnie te podręczniki, dzięki którym nauka staje się przyjemna, a powtarzanie łatwe i szybkie. Tym razem pod lupę wzięliśmy podręcznik „Farmakologia. Repetytorium” pod redakcją naukową Ryszarda Korbuta.
Szczepienia ochronne są niekwestionowaną obroną w zapobieganiu występowania chorób zakaźnych. Znane z przeszłości masowe zachorowania dziesiątkujące ludność, zwłaszcza osoby najsłabsze, w tym dzieci, powodowały epidemie chorób zakaźnych, co wraz z niedożywieniem ludności decydowało o wysokiej umieralności populacji ludzkiej.