Umiejętność adekwatnego komunikowania się z pacjentem jest uznawana za jedną z podstawowych kompetencji klinicznych lekarza. Udana komunikacja lekarz – pacjent jest niezbędna dla uzyskania dobrych wyników opieki zdrowotnej i pozytywnie wpływa na zrozumienie wskazówek lekarza przez pacjenta, jego satysfakcję oraz stosowanie się do zalecanego leczenia (Claramita i wsp. 2011; Kurtz, Silverman, Draper 2005).
Cięcie cesarskie jest operacją mającą na celu ukończenie ciąży lub porodu, które z różnych przyczyn nie mogą zakończyć się w sposób naturalny. Jak każda interwencja chirurgiczna niesie za sobą ryzyko wielu powikłań zarówno dla matki, jak i dla dziecka. Z tego powodu nie może stanowić alternatywnej metody porodu. Wykonywane musi być ze wskazań medycznych ściśle wynikających z sytuacji zdrowotnych, które stanowią zagrożenie dla zdrowia i życia matki oraz jej dziecka. Analizując odsetek cięć cesarskich wykonywanych na świecie i w Polsce, można zauważyć tendencję rosnącą niezależnie od poziomu referencyjnego szpitali wykonujących tę procedurę [1]. Warto również wspomnieć, że najczęściej podawaną przyczyną wykonania tej operacji jest brak zgody pacjentki na poród drogami natury po uprzednio przebytym cięciu cesarskim. W opublikowanych przez Organization for Economic Cooperation and Development w 2009 roku danych z 36 krajów całego świata spadek odsetka porodów operacyjnych od 2000 roku zaobserwowano jedynie w Finlandii (–0,1%) oraz Islandii (–1,3%). W Polsce w tym samym czasie odnotowano wzrost o 6,4%. W badaniach prowadzonych przez prof. Troszyńskiego wskaźnik cięć cesarskich w naszym kraju w 2009 roku wyniósł 32% [2]. Z innych źródeł wynika, że waha się on w granicach 25–30%. W niektórych ośrodkach przekracza 50% [3]. To oznacza, że jedna na trzy kobiety rodzące wymaga specjalistycznej opieki pooperacyjnej świadczonej przez położne na oddziałach położniczych i w środowisku domowym po opuszczeniu szpitala.
Co czwarte dziecko rodzi się z problemami skórnymi. Przyczyną większości z nich jest atopowe zapalenie skóry. Dlatego niezwykle ważna jest edukacja i poszerzanie wiedzy w tym zakresie.
Celem książki Ryzyko samobójstwa u młodzieży jest m.in. udzielenie odpowiedzi na kilka podstawowych pytań, jednak ranga tych odpowiedzi ma najwyższy wymiar – ludzkiego życia i jego prawnej ochrony (co gwarantuje art. 38 Konstytucji RP).
Zapomnieliśmy, co znaczy żyć w świecie, w którym powszechne są choroby zakaźne. Przykład odry pokazuje, jak szybko epidemia może wrócić. Wystarczy nienzaczna liczba niezaszczepionych...
Nie widzimy ludzi umierających z powodu chorób zakaźnych, ale też nie znamy przyczyn mnóstwa chorób. To kuszące, by oskarżyć o nie szczepionki. Ludzie szukają winnego.