Antybiotykowa profilaktyka okołozabiegowa jest jednym z ważnych elementów zapobiegania i ograniczania szerzenia się zakażeń szpitalnych. W niektórych zabiegach w zależności od klasyfikacji pola operacyjnego jest praktycznie niezbędna, zwłaszcza jeśli pacjent jest obarczony wieloma czynnikami ryzyka, zwiększającymi prawdopodobieństwo wystąpienia działania niepożądanego.
Ręce są istotnym „wektorem” przenoszenia infekcji w placówkach służby zdrowia, stąd przestrzeganie zasad higieny rąk przez personel medyczny to nadal podstawowy i bardzo skuteczny sposób ograniczania zakażeń. Najważniejszą, zaznaczoną w czasie zmianą jest uznanie samej dezynfekcji za podstawową metodę dekontaminacji skóry rąk pracowników opieki zdrowotnej z wyjątkiem sytuacji, kiedy ręce są wizualnie brudne lub istnieje wysokie prawdopodobieństwo zanieczyszczenia rąk przetrwalnikami bakterii.
Rany możemy podzielić na tzw. ostre, do których należą np. oparzenia, rany chirurgiczne lub urazowe, i rany przewlekłe – odleżyny, owrzodzenia żylakowe, zespół stopy cukrzycowej. Dużym wyzwaniem dla współczesnej medycyny są rany przewlekłe (proces gojenia trwa powyżej 6 tygodni) i rany zakażone. Możemy dokonać również innego podziału wszystkich ran, uwzględniając konieczność leczenia miejscowego, na rany niezakażone, zakażone oraz zagrożone ryzykiem infekcji.
